ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964 και μεγάλωσα στο Περιστέρι, όπου ζω μέχρι και σήμερα. Γνώρισα τη γειτονιά αυτή παίζοντας παιδί στις αλάνες και την είδα να μεγαλώνει και να αλλάζει ενσωματώνοντας όλα τα καλά και τα στραβά της μεγαλούπολης. Στην πορεία αυτή, η ίδια η πόλη με τη ζωντάνια της μου προσέφερε τους πρώτους κοινωνικούς προβληματισμούς, από την εποχή της εφηβείας μου, όταν με τις παρέες μαζευόμασταν κάθε Κυριακή πρωί στους κινηματογράφους Ελενα και Ριβιέρα, για να παρακολουθήσουμε ροκ συναυλίες και να συζητήσουμε, να εκφραστούμε και να αμφισβητήσουμε την κατάσταση, με το μοναδικό τρόπο που παρέχει η εφηβική αθωότητα.
Αργότερα ως σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, βίωσα ακόμα πιο βαθιά την ουσία της σκληρής καθημερινότητας, που έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν στα 33 μου χρόνια αναγκάστηκα να πάρω διαζύγιο.
Χωρίς τυπικά προσόντα και με την φροντίδα των δύο ανήλικων παιδιών μου, οι προοπτικές φαινόταν δυσοίωνες, αλλά έχοντας ζήσει σε ένα περιβάλλον του μόχθου και του αγώνα για ζωή, είχα αποκτήσει αρκετές εμπειρίες ώστε να αποφασίσω να στηριχτώ στα πόδια μου και να δώσω την προσωπική μου μάχη. Θέτοντας υψηλούς προσωπικούς στόχους, ανέλαβα αρχικά δουλειές ... του ποδαριού, αλλά παράλληλα αναζήτησα ευκαιρίες εκπαίδευσης και αυτοβελτίωσης. Επιστρέφοντας με αισιοδοξία στα θρανία για εκμάθηση πληροφορικής, πληροφορήθηκα μεταξύ άλλων ότι εγώ και οι συνεκπαιδευόμενες, ως αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών (απαραίτητη ιδιότητα για την παρακολούθηση των επιδοτούμενων μαθημάτων) θεωρούμασταν κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα. Το ίδιο και άλλες κοινωνικές ομάδες ,όπως τα άτομα που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία,τα άτομα με αναπηρία ,οι εθισμένοι σε ουσίες και άλλες.Κοινωνικά αποκλεισμένοι ,απλά γιατί δεν πληρούσαμε τις προυποθέσεις των κοινωνικών πρoτύπων
Από τη στιγμή εκείνη ένιωσα υπεύθυνη να εμπλακώ στο χώρο αυτό και να συνεισφέρω στη δράση ομάδων και οργανώσεων (PRAKSIS, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης), που ασχολούνται με τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα τόσο στη γειτονιά μου όσο και ευρύτερα.
Εχοντας φθάσει πια σε ηλικία 38 ετών, και έχοντας ήδη εμπειρία ως εργαζόμενη σε διοικητική θέση εκδοτικής εταιρείας, προχώρησα στην απόκτηση Διπλώματος σε ΙΕΚ Εμπορίας, Διαφήμισης και Μάρκετινγκ διετούς φοίτησης, ενώ παράλληλα άρχισα να εργάζομαι και ως Σχολικός Φύλακας στο Δήμο Αθηναίων, θέση που διατηρώ μέχρι και σήμερα.
Το 2006 έχοντας πλέον αποφασίσει ότι δεν πρέπει να αφήνω τα πράγματα να εξελίσσονται χωρίς τη συμμετοχή μου και έχοντας εμπλακεί αρκετά στα κοινά, διεκδίκησα το αξίωμα του Διαμερισματικού Συμβούλου στο 1ο Διαμέρισμα του Δήμου Περιστερίου με το συνδυασμό του Κώστα Λαλένη. Παρά την περιορισμένη μου εμπειρία στα αυτοδιοικητικά οι συμπολίτες μας μου έδειξαν εμπιστοσύνη, εκλέγοντάς με, με το μεγαλύτερο αριθμό σταυρών στο συνδυασμό.
Η εκλογή του συνδυασμού μας στην αντιπολίτευση του Δήμου ωστόσο δεν μου παρείχε αρκετές δυνατότητες παρέμβασης. Σύντομα αισθάνθηκα ότι η επιθυμία μου για κοινωνική δράση δεν μπορούσε να εξελιχθεί πλήρως, αποκλειστικά στον τομέα αυτόν.
Επιδιώκοντας πιο ουσιαστικές πράξεις, αναζήτησα μία νέα διέξοδο και με τη συνδρομή ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας συνέβαλα στην ίδρυση της οργάνωσης «ΣΥΝ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ», μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Οι «ΣΥΝ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ», έχουν στόχο τη στήριξη κοινωνικά ευπαθών ομάδων, ενίσχυση του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης, καθώς όλα τα μέλη πιστεύουμε στην προσφορά και την αύξηση των δυνατοτήτων που παρέχει η σύνδεση των ανθρώπων.
Εν όψει των φετινών αυτοδιοικητικών εκλογών δέχτηκα πρόταση από τον υποψήφιο Δήμαρχο Περιστερίου Δημήτρη Κελάφα, να συμμετάσχω στο συνδυασμό του για το αξίωμα του Δημοτικού Συμβούλου την οποία και αποδέχτηκα.
Με το συνδυασμό ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,και με τη παρακάτω δέσμευσή μου με το Δημήτρη Κελάφα ότι,ΤΕΡΜΑ ΤΑ <<ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ>> ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ <<ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ>>, ετοιμάζομαι λοιπόν να συνεχίσω τη δράση μου για καλύτερη ζωή, στη γειτονιά που μεγάλωσα και που με εκπαίδευσε να μην αφήνω τα πράγματα στη τύχη τους, αλλά να παλεύω συνεχώς και με όλες μου τις δυνάμεις για το καλύτερο.